Op naar Spanje “Olite”

We wilde niet te laat vertrekken omdat we dan nog een halve dag hadden om Olite te bekijken. Dus strak 8.30 zaten we weer in de auto, Routeplanner aan en gaan. Langzaam zagen we het landschap veranderen, het werden rode uitgestrekte vlaktes. Hier en daar een zwarte strook, waar een week of 2 terug het heftig heeft gebrand door de enorme hitte. Nu rijden we regelmatig over bruggen over een kanaal of watertje maar helaas er groeien bloemen. Hoe we dit watertekort moeten opvullen “ik heb geen idee”. We rijden Spanje in en zien in de verte wat steden opdoemen. Olite moet een oud dorpje zijn, heb natuurlijk wel wat voorwerk thuis gedaan, we hebben een Hotel geboekt midden in het dorp, dus denk best een uitdaging om met de auto de voordeur te bereiken.  Maar dat voor later, nu rijden we door een gebergte heen met tunnels en 2 baans wegen. We passeren het eu-bord “España” we zijn over de helft voor vandaag, uiteindelijk zien we veel industrie en ik denk waar is dat dorp? We moesten eraf komen een bocht door langs wat heuvels en daar ligt een dorpje met een enorme kerktoren. Olite here we are, nu op naar het Merindad Hotel hebben 3 x rondgereden maar konden niks vinden.  Ik zie wat mensen en denk normaal zou ik het vragen maar in het Spaans gaat me dit niet lukken, en gezien dat iedereen op elkaar lijkt zullen ze ook niet echt Engels spreken, uiteindelijk zie ik ineens een piepklein bordje met een nog kleiner straatje….. maar natuurlijk…. ik draai de u-turn. En ik herken dit steegje van de foto’s en rem.  “Willem” wat doe jij nou, ik zeg hier is het. We halen de bagage uit de auto en een man met armen in de lucht komt me tegemoet …. Auto moet weg! Ik nog rustig aan geen paniek (toen wist ik nog niet dat ik achteruit terug moest) twee minuten later was me het duidelijk, terug en achteruit geen andere optie. Willem dacht ik zie een bank ik ga zitten en de omgeving in me opnemen, iets waar ik nog geen tijd voor had. Langzaam met veel gepiep en geloei van de sensoren in de achteruit, draai de u-turn in tegengestelde richting …. en mompel op goed geluk Carol, zonder enig zicht is het me gelukt. Parkeer de auto en denk ….nu weer terug, nog een tweetal tassen aan mijn arm …. en zie een reuze trap. Dus begin voortvarend aan mijn klim, ondertussen had Willem me 2x gebeld maar ik liep gestaag door. Uiteindelijk zonder zuurstof…. gehaald, waarop Willem zegt…. kom we gaan naar binnen, niet wetende dat er nog wat trappen zouden volgen. Met zweet op m’n rug en 2 trollys en 2 tassen ik naar boven. Alleraardigste patron laat me weten hoe en wat en laat ons de kamer zien. De airco staat aan heerlijk even opfrissen en go. Ik wilde eerst even op het dakterras een kijkje nemen, mooi uitzicht maar zie ook met mijn zeilersoog er komt regen. Denk hebben wij dit…..moet ik terug naar de auto om paraplu op te halen….nee doe ik niet. Moeten blij zijn als het regent, maar dit was niet een buitje nee dit was een hoosbui. In de bodega van het hotel hebben we wat gedronken en ons verbaasd van de mooie wijnen op de kaart voor 12,- heb je een prachtfles. Na enige tijd werd het minder en zijn we gaan lopen ..kleine steegjes straatje op naar het kasteel. Het dorpje uit de middeleeuwen gesticht door de Romeinen waar uiteindelijk koning Carlos III zijn kasteel heeft laten bouwen in de 15e eeuw prachtig maar het stormde en het werd donker door het weer waardoor niet veel konden zien en lopen was geen optie we zouden doorweekt boven komen. Bij een binnentuin hebben we staan schuilen, en zijn later nog doorgelopen via een kerk richting hotel. We hebben heerlijk gegeten in het Hotel en na een warme droge avondwandeling ons mandje in. Morgen op naar Toledo.