Top geregeld

Na het bekende rondje door het huis en de laatste instructies voor de thuisblijvers, moet de hele bups in de auto. Laten we beginnen met de bench, niet zwaar maar een onbenullig groot ding. Koffer ernaast en trollys. Willem had er zin in, enigszins waren we gespannen, gaat nu alles zoals we bedacht hadden met de assistentie. Ik stuur de auto richting snelweg, in m’n hoofd ga ik nog langs alles, verhip m’n handtas ik roep heb jij de tas met kroonjuwelen gezien. Terug naar Heerde we waren gelukkig nog niet heel ver maar toch terug, op de keukentafel stond m’n tas te pronken. En voor de tweede keer rijden we Heerde uit. Ongeveer op dezelfde hoogte roep ik ….zeg je wandelstok…..nou die stond nog tussen de plu’s achter de voordeur…..hoe onhandig ook nu rij ik door. Laatste benzine stop parkeren we de auto, max laten plassen drinken wilde hij niet! Maar waterbak in de bench gevuld en nu achterstevoren max de bench in. Auto afgeleverd bij een bedrijf vlakbij de terminal en met wagentje vol en Willem aan m’n arm liepen we richting terminal. Een aardige dame vergezelde ons met Max in bench op wagen, best handig iemand die precies weet waar we moesten zijn ivm de assistentie. Willem op een stoel gezet en ik alles geregeld. Label voor willem assistentie zou direct komen. Maar ik had max nog, de vrouw hielp me even voordringen paspoort max werd gecheckt en ook max kreeg een label, weer terug naar willem. En daar kwam de assistentie Willem in rolstoel ík erachter met Max in bench. Weer via een short cut richting een deur, aanbellen en daar kwam iemand voor de bench. Ik moest mee het kamertje in, max moest uit de bench. Huh was zo blij dat hij er rustig inzat. Max eruit de vrouw kroop met een strip oid en checkte de hele bench. Deze werd in computers gestopt en een groen vlak doemde op, soort wie is de mol. En max z’n band en buik werd ook nog gescheckt. Ik denk wapens of bolletjes oid. en max mocht er weer in. Bench werd gelabeld en de bench verzegeld. Gaf hem nog een brokje wat ik in m’n zak had en zei tot aan de andere kant. Brokje was stom en zo bleek later niet aangeraakt. Willem zat nog rustig met de dame in kwestie te wachten, en zo werden we overal voorgelaten en hups stonden we in een soort wachtkamer. Daar kwam een andere dame ons ophalen.. op naar de gate, en zo stonden voordringende Hollanders opweg naar Faro achter een lint men moest voor ons opzij. Wij erdoor, ik kreeg nog een blik en een opmerking van een vrouw (het volkse type van 300 kg met een agressieve blik) die me er niet langs wilde laten. Dus met m’n valse tong duidelijk gemaakt “je hebt toch een ticket je mag ook mee”.. Wij over het vliegveld willem voorop met de assisterende stewardess. En daar stond max op wagen, weet niet of hij ons zag maar wij hem wel. En zo liepen en rolde we rustig richting de trap vh vliegtuig. Bovenaan hoorde ik goedendag meneer Kalsbeek mevrouw Born u kunt hier plaatsnemen en uw hond zit ook al in het ruim! Wat een service..allemaal heel fijn. Toen de dame die ik eerder zag langs schommelde glimlachte ik vriendelijk maar kon het niet nalaten om te zeggen nou u mag toch mee! 
ready to take off.