Naar huis

Met assistentie over een vliegveld wat een verademing is dat. Max geven we nog een aai over z’n  bol en zeggen tot aan de andere kant lieverd. En zo zitten we te wachten bij de gate totdat er een jongeman ons komt halen om naar t vliegtuig te gaan. Trap op zitten en klaar. Nadat iedereen aan boord is hoor ik t gebrom vd motoren en de deur gaat dicht. Ik mompel Adeus Portugal, en voel een weemoedig gevoel alweer opkomen, maar het is niet anders. De stewardess kwam ons zeggen dat we als laatste moesten uitstappen ook goed natuurlijk. Eenmaal bij de rolstoel voor Willem wij de hal in waar ongeveer 1000 man ook stonden. Deze ervaring was niet zo positief als de heenvlucht weinig assistentie en nog minder hulp. We landen om 22.30 en waren uiteindelijk om 3.00 thuis. Het was een hel, klacht is ingediend en wordt vervolgd. Maar we zijn weer thuis met Max en iedereen missie volbracht maar op de terugvlucht na was het fantastisch.